با فیلتر شدن تلگرام ترجیح دادم برای همراهی با مهاجرت از تلگرام به پیام رسان های داخلی کانال خودم و سایتم را در تلگرام پاک کنم ولی در این میان با عدم مهاجرت قشری از مخاطبین و پراکنده شدن برخی دیگر در میان شبکه های اجتماعی داخلی عملا دیگر کانالی در شبکه های اجتماعی نداشتم و ندارم. شاید همین امر باعث شده که باز هم بعد از مدت ها نکته در این نکته گو بنویسم.
همین چند روز پیش بود که خواهرزاده ام که دانشجوی دندانپزشکی است از اردوی جهادی جنوب کرمان برگشت و بازگویی خاطراتش خاطرات پیشین مرا زنده کرد و یک دغدغه را. این دغدغه که اگر من مدام آن کودک بینوای جنوب کرمان را در جلوی چشمانم داشتم بازدهی کارم همین قدر بود؟ اگر فلان مدیر نگاهش به آن کودک افتاده بود جرات می‌کرد زد و بند و رانت بازی راه بیاندازد؟ و هزاران آیای دیگر
متاسفانه این روزها اینقدر صحبت از رانت و فساد اقتصادی ساده شده است که گویی نوعی بی تفاوتی را به همراه خود داشته است و نوعی توجیه هرگونه اهمال و اصراف و ...
به همکارم می‌گویم فلان موضوع اصراف است و شروع می‌کند به سخنرانی از فسادهای مختلف که توجیه کند....
و همین است که می گویند در مسائل مادی به پایین تر از خود نگاه کنید و در مسائل معنوی به بالاتر از خود
کاش می شد تمامی مسئولین و کارمندان و سلسه مراتب مدیریتی کشور را به اردوی جهادی برد. شاید این شوکی است که می‌تواند پیکره ی نیمه جان اخلاق را زنده کند.
