یک نکته از این معنی

نکته سنجی‌های اجتماعی،سیاسیِ، فرهنگی و کامپیوتری!

یک نکته از این معنی

نکته سنجی‌های اجتماعی،سیاسیِ، فرهنگی و کامپیوتری!

یک نکته از این معنی گفتیم و همین باشد.

گاه نوشت های مذهبی و سیاسی و فرهنگی و کامپیوتری محمدامین راستگو

طبقه بندی موضوعی

۵ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «تحریم» ثبت شده است

بالاخره مذاکرات به نتیجه رسید مذاکراتی که مدت ها تمام ذهن و حواس ما را به خود مشغول کرده بود نه من باب عدم اعتماد به مذاکره کنندگان بلکه من باب نگرانی از کیدهای شیطان بزرگ 

که قرآن می‌گوید : «فَقاتِلُوا أَئِمَّهَ الْکُفْرِ إِنَّهُمْ لا أَیْمانَ لَهُمْ» که خدا گفته است ائمه کفر پیمان شکنند و پیمان نگاه نمی دارند.

به هر حال بالاخره این پیمان بسته شد و ما پیمان شکن نیستیم.

 

باید خسته نباشید بگویم به تیمی که زیر فشار نگرانی ها و انتقادات من و امثال من مذاکره کرد. آقای ظریف خسته نباشید.

به دولت خسته نباشید نمی گویم! به این خاطر که کم کاری های وزارت صنعت و وزارت راه و مسکن را نمی توانم نادیده بگیرم. دولت تقریبا همه چیز را تعطیل کرد تا هسته ای را به نتیجه برساند، من که تقریبا یقین داشتم توافقی در کار نیست و تنها این مذاکرات می تواند اجماع جهانی علیه ما را بشکند و فضا را عوض کند اما در این میان اینکه قسمتی از دولت وظایفش را انجام دهد و بقیه بیکار بنشینند پذیرفته نیست.

امیدوارم خداوند در این چند ماه آینده هم به دولت کمک کند! با توجه به اینکه در این فضا قیمت نفت افت می کند و درآمد نفتی ایران باز هم کاهش پیدا می کند ولیکن تا اجرایی شدن توافقات هنوز گشایش اقتصادی ای برای دولت اتفاق نیافتاده است در این چند ماه دولت باید کمی هم از جیب بخورد.

 

و در نهایت حضرت آ‌قا فرمودند: مبارزه با استکبار و نظام سلطه، براساس مبانی قرآنی، هیچگاه تعطیل پذیر نیست و امروز امریکا کامل ترین مصداق استکبار است.

نمی شود یک دشمن داشت و خواست که با آن مبارزه کرد اما بنیان اقتصادیمان مبتنی بر اقتصاد آن دشمن باشد. این نمی شود مبارزه می شود خود فریبی

انشاء الله که پس از توافق با نگرش اقتصاد مقاومتی و با پیمان های پولی چندجانبه که وابستگی اقتصادی به دلار را می کاهد به صورت واقعی با استکبار مبارزه کنیم.

محمدامین راستگوجهرمی

محمدامین راستگوجهرمی

همانطوری که پیش بینی می‌شد دولت که سختش بود شکست مذاکرات را اعلام کند زیر بار تمدید مذاکرات رفت آن هم نه چند ساعت و چند روز که خودشان گفته بودند بلکه ۷ ماه و ۷ روز

 

این همان چیزی بود که در پست گذشته ام به آن اشاره کردم که راهی که آمریکا در نظر دارد تمدید مذاکرات است و این موضوع حتی در صحبت نتانیاهو هم آمد. اما آیا تا هفت ماه و هفت روز دیگر بناست آمریکا یا ایران از مطالباتشان کوتاه بیایند و چیزی تغییر کند؟ یا باز هم همین آش و همین کاسه است؟

 

پاسخ روشن است هیچ چیز تغییر نمی کند حتی ممکن است به علت مسائل داخلی آمریکا بدتر هم بشود مگر این که زمین بازی تغییر کند.

باید دولت طی این هفت ماه با تغییر زمین بازی و عوض کردن رویکردش مبنی بر گره زدن حیثیتش به مذاکرات به شدت راهکار اقتصاد مقاومتی را در پیش گرفته و زخم اقتصاد را درمان کند و با محکم کردن مواضع داخلی بازی را به نفع ایران تغییر دهد.

 

دور شدن از اقتصاد نفتی و اتخاذ سیاست های اقتصاد مقاومتی البته کار آسانی نیست و مدیریتی جهادی می طلبد ولیکن در این برحه زمانی مهمترین و موثرترین کاری است که می تواند باعث موفقیت دولت و احقاق حقوق ایران شود.

محمدامین راستگوجهرمی

در حالی که تیم مذاکره ایران برای توافق خود را ملزم به حفظ خطوط قرمز ترسیم شده توسط رهبری میداند تیم مذاکراتی آمریکا هم خطوط قرمزی برای خود تعیین کرده است که با خطوط قرمز این طرف خیلی تفاوت دارد یکی از مهمترین جاهایی که خطوط قرمز با هم تقاطع پیدا می کنند تعلیق یا حذف تحریم هاست که آمریکایی ها می خواهند تعلیق را به کار ببرند یعنی عملا چیزی به ما ندهند و در عوض همه چیز بگیرند و این از خطوط قرمز ماست.

 

حالا نتیجه چی می شود؟ آیا آمریکا کوتاه می آید یا ایران؟

به نظر نمی آید پاسخ کوتاه آمدن هیچ یک از طرفین باشد راه حلی که آمریکا انتخاب کرده است این است که توسط تحریم ها و پایین کشیدن قیمت نفت توسط کشورهای منطقه اقتصاد ایران را زخمی کرده است.

وقتی مریضی که دارد از زخم و بیماری رنج می کشد و به دکتر مراجعه می کند می بایست عامل زخم را خارج کرد و پانسمان کرد اما اگر مدام به جای پانسمان زخم به مریض مسکن تزریق کنند مریض کم کم توسط زخم خود از پا می افتد. حال آن که پزشکی دلسوز در آن سو دارد به مریض می گوید بیا عملت کنم و زخمت را خوب کنم ولی مریض یا از ترس درد عمل یا به خاطر نادانی به آن مسکن دلخوش می کند.

 

تمدید مذاکرات در حقیقت مسکنی است برای طولانی تر شدن اثرات زخم بر پیکره ی اقتصاد ایران حال آن که همانطور که پزشک دلسوز انقلاب گفتند می بایست با اقتصاد مقاومتی این زخم را عمل کنیم و به مسکن ها دل خوش نکنیم.

 

 

محمدامین راستگوجهرمی

مدت زیادی است که به این موضوع فکر می کنم. افراد زیادی را می شناسم که اندوخته ها و سرمایه هایی اندک دارند که دوست دارند از این سرمایه استفاده ای مثبت برای نگه داشتن ارزش پول خود در مقابله با تورم کنند و احیانا این سرمایه را افزایش دهند. 

این افراد عموما زندگی هایی کارمندی دارند و فرصتی برای کار اقتصادی مثبتی ندارند و کار اقتصادی چندانی هم بلد نیستند. راهکاری که بسیاری از این دوستان در مواجهه با چنین موقعیتی برمی گزینند ورود به بازارهایی همچون بازار طلا و سکه و دلار می باشد تا سرمایه های خود را از این طریق حفظ نمایند.


ضمن این که در چنین راهکاری ثروتی تولید نشده است و تنها ارزش پول است که ثابت مانده است هرچند در رقم افزایش یافته باشد. اما آیا این کار هر چقدر هم اقتصادی باشد با شرایط جنگ اقتصادی و اقتصاد مقاومتی سازگار است؟ 

خوب باید چه کار کرد؟

در کشور ما فرهنگ تعاونی های مصرفی خیلی خوب جا افتاده است و هر سازمان و اداره ای تعاونی مصرفی خود را دارد ولیکن آن چه مورد غفلت واقع شده است فرهنگ راه اندازی تعاونی های تولیدی است.

تعاونی های تولیدی می توانند با جذب سرمایه های کوچک و به کارگیری آن در تولید نقش مفید و موثری را در اقتصاد مقاومتی ایفا کنند.

بسیاری از اجناسی که نیاز به تکنولوژی خاصی ندارند، تولید آنها خیلی سخت نیست و مصرف آنها نیز زیاد است و بازار مصرفی خوبی دارند در حال حاضر وارداتی می باشند. با بالا رفتن نرخ دلار و بالا رفتن نرخ تمام شده ی اجناس وارداتی نسبت به اجناس تولید داخل کم کم تولید این اجناس در داخل کشور اقتصادی خواهد بود.

اجناسی که خیلی ساده هستند و می توان در یک کارگاه کوچک اقدام به تولید آنها نمود.

من آنتن تلویزیون را مثال می زنم. هیچ چیزی جز تعدادی لوله آلومینیومی که با ساختار خاصی بر روی یک قوطی آلومینیومی نصب شده است نمی باشد اما این جنس بسیار ساده تا کنون جزو اجناس وارداتی بوده است زیرا تولید آن در داخل اقتصادی نبوده است. اما با قیمت های جدید دلار مساله کاملا متفاوت است.

چند نفر با یک کارگاه متوسط می توانند به راحتی نیاز کشور به واردات این جنس را برطرف کرده و رقیب چینی را از صحنه به در کنند.


همچنین است در بسیاری از موارد دیگر

به نظرم این مساله ی تعاونی های تولیدی راهکاری است که بیشتر باید به آن فکر کنیم.

محمدامین راستگوجهرمی