مذاکرات در جریان است و نه دولت تدبیر و امید حسن روحانی و نه دولت اوباما هیچکدام دوست ندارند زمین را بدون امتیاز ترک کنند. اما در این میان نه شیطان بزرگ می‌تواند شکست همه ی طرح هایش را با حذف تحریم ها بدون امتیازگیری تحمل کند و نه حضرت آقا اجازه می‌دهند که همانطور که آمریکا می‌خواهد در یک توافق ننگین و ذلت بار ایران تسلیم خواسته های آمریکا شود.
آنچه آمریکا از این مذاکرات مد نظرش است نابود کردن توان دفاعی و هسته ای ایران و در مقابل تضعیف ایران با تزریق قطره چکانی پول در اقتصاد و نابودی تدریجی نظام ایران است و هیچ کس بهتر از حضرت آقا دست آمریکا را نخوانده است.
پس با این اوضاع سرنوشت مذاکرات چیزی جز شکست نمی‌تواند باشد اما اینجا هم نکته ی خیلی مهمی وجود دارد و آن این است که مقصر شکست مذاکرات در جامعه ی بین الملل کدام طرف شناخته شود؟ اگر ایران مقصر شکست مذاکرات شناخته شود راه برای فشار بیشتر بر ایران در جامعه ی بین الملل برای آمریکا و اسرائیل بازتر می‌شود و اگر آمریکا مقصر شکست مذاکرات شناخته شود راه برای شکست ائتلاف ها و پیداکردن شرکای اقتصادی برای ایران بازتر می‌شود.
بسیاری از حرکت های طرفین را باید در این بازی شطرنج با این منطق تحلیل کرد و اظهارات مداخله جویانه آمریکا در مورد سران فتنه نیز یکی از این حرکت هاست. در این میان اما دستگاه دیپلماسی که ما هنوز هم خوش بینانه به دنبال بازی برد برد است منفعلانه سعی در جاخالی دادن به شلیک های رقیب دارد و اگرچه با ترک زمین بازی خواسته ی حریف را محقق نمی‌کند اما حملات حریف را نیز بی جواب می‌گذارد.
