به تو پناه می‌برم از بستن دهان منتقدان و رقیبان

«خدایا به تو پناه می‌برم از استبداد رای و عجله در تصمیم گیری و تقدم نفع شخصی و گروهی به منافع مردم. همچنین به تو پناه می‌برم از بستن دهان منتقدان و رقیبان. یاری‌ام کن بنده مخلصی برای تو و خادم لایقی برای تو باشم و فراموش نکنم آنچه بر پیشینیان رفته است». (روحانی در مراسم تنفیذ خود: 12/5/1392)

حسن روحانی تا کنون بارها و بارها به منتقدین تاخته و آنها را بی سواد خوانده و از انتقادها خشمگین شده است و عهدهای خویش را فراموش کرده است. در همین راستا آخرین شاهکار دولت تدبیر و امید تقدیم می‌شود!

حسن روحانی گفته بود: «چرا یک عده کم‌سواد بیایند حرف بزنند؟ استادان دانشمند ما بزرگان دانشگاه ما خصوصی چرا حرف می‌زنند و نمی‌آیند در میدان.»

خوب اساتید دانشگاه به میدان آمدند و صحبت کردند. یکی از آنها نیز سعید زیباکلام بود که از اساتید دانشگاه اصولگرا می‌باشد که به شهادت کتابهایش هیچ کس نمی تواند او را بی سواد بخواند. اما

آخرین شاهکار دولت تدبیر و امید شد شکایت از دکتر سعید زیباکلام به اتهام انتقاد از مسئولین دولتی در زمینه توافق ژنو

جزئیات بیشتر در دادگاهی شدن یک استاد دانشگاه به خاطر انتقاد از توافق ژنو!

جوالدوزی به خودمان به بهانه ی نامه ی رهبری

حضرت آقا در نامه ای که به جوانان اروپا و آمریکا نوشتند از آنان دعوت به شناخت اسلام کردند. در این میان بچه مذهبی ها به میدان آمدند و دعوت کردند کمک کنیم که پیام حضرت آقا را به مخاطبینش برسانیم.

سوال اینجاست که چگونه؟

متاسفانه هروقت صحبت از جنگ نرم پیش می‌آید یا هروقت صحبت از صدور انقلاب پیش می‌اید یا حتی صحبت از جنبش فیس بوکی و ... می شود حتی در قضیه ی جنبش «عاشقان حضرت محمد (ص) » ما میدان را نشناختیم و در زمین خودمان ماندیم و توپ را پاس کاری کردیم! حالا چه کسی بناست این توپ را ببرد زمین رقیب؟ چه کسی بناست توپ را گل کند؟

 

آیا جنگ نرم این است که حرف هایی که همه مان قبول داریم را خودمان در شبکه های اجتماعی خودمان تکرار کنیم یا قرار بود برویم با  دیگران صحبت کنیم و تعامل کنیم و حقایق را تبیین کنیم؟ بنا بود برویم با مخاطبین شارلی ابدو مواجه شویم و آنها را جذب کنیم با زبان فارسی موج راه انداختن ؟ قرار است به زبان فارسی با همه ی دنیا تعامل کنیم؟

 

متاسفانه ما بچه مذهبی ها به عنوان کسانی که خودمان را مخاطب حضرت آقا می دانیم و بر خودمان لقب افسر جنگ نرم می نهیم به سلاح لازم مسلح نیستیم. سلاحی که در درجه اول کسب معرفت است و در درجه دوم بلد بودن چند زبان است. مهمتر از همه زبان عربی برای تعامل با یک میلیارد برادر دینی  و زبان های انگلیسی و فرانسه و آلمانی و .... برای اینکه وقتی از ما می خواهند که گوشه ای از کار را برداریم بیخود به گرد خویش نچرخیم و توپ را به هم پاس ندهیم بلکه به سمت زمین حریف ببریم